Zaterdag 4 Juni 2011 stond er een commentaar van de hoofdredactie van het RD over trouwambtenaren met de volgende inhoud:

„De republiek Amsterdam heeft tolerantie als leidend beginsel”, zei oud-COC voorzitter Frank van Dalen –nu VVD-raadslid– deze week tijdens een vergadering van de Amsterdamse gemeenteraad. Die debatteerde over twee gewetensbezwaarde trouwambtenaren in stadsdeel Nieuw-West. Tot verbijstering van de raad bleek recent dat van de 478 ambtenaren van de burgerlijke stand er maar liefst twee zijn die om principiële redenen geen homohuwelijk willen voltrekken. Opmerkelijk genoeg voelde een PvdA-raadslid zich gedwongen haar collega’s op te roepen elkaar niet te veel de maat te nemen wie nu het meest voor het homohuwelijk is. Inderdaad leek het debat op een wedstrijd ”wie durft de meest gespierde taal te gebruiken?” en helaas niet op een openbaar raadsdebat waarin op integere en zorgvuldige wijze belangen tegen elkaar worden afgewogen. Want wat is er nu precies aan de hand? Twee ambtenaren hebben dus gewetensbezwaren. Een van hen werd al benoemd voor 2007, het jaar waarin Amsterdam besloot dat er geen ruimte is voor gewetensbezwaarde trouwambtenaren. Er hebben zich al die jaren –dus ook de achterliggende vier jaar– echter nooit problemen voorgedaan rond haar functioneren. Enkel het feit dát ze gewetensbezwaren heeft, was nu reden voor het spoeddebat, waarin de raadsleden op felle toon eisten dat ze een andere functie krijgt of zelfs wordt ontslagen. Hebben de Amsterdammers nu echt alle nuchterheid verloren dat ze zelf niet meer het absurde hiervan inzien? Het wordt nog dwazer als ook de positie van de andere ambtenaar in ogenschouw wordt genomen. Deze vrouw blijkt vorig jaar op tijdelijke basis te zijn benoemd om wat administratieve achterstanden weg te werken. Om die reden heeft ze nog geen enkel huwelijk gesloten. Zijn haar principiële bezwaren tegen het homohuwelijk dan zo vreselijk dat het college voor de benoeming van zo’n vrouw zelfs excuses zou moeten aanbieden aan de Amsterdamse burgers, zoals een raadslid deze week eiste? Het is verstandig als Van Dalen nog eens goed naar zijn eigen tekst kijkt: „Tolerantie is leidend beginsel.” Hoe wil hij die tolerantie dan gestalte geven in deze situatie? Door iemand te ontslaan die het niet met hem eens is? Het homohuwelijk is in Nederland een feit. Tot groot verdriet van een minderheid in deze samenleving – en van velen in het buitenland. Er is bij het debat over de invoering van het homohuwelijk mede daarom uitvoerig gesproken over de positie van gewetensbezwaarde trouwambtenaren. Niet voor niets hebben gerenommeerde juristen in 2009 in een oordelenbundel van de Commissie Gelijke Behandeling nog eens aangetoond dat het op basis van internationale wetgeving voldoende is als een gemeente ervoor zorgt dat homohuwelijken gesloten kunnen worden. Dat is ook de lijn van het huidige kabinet tot nog toe. En dat is óók de lijn van een gemeente als Staphorst, waar Amsterdamse politici in het raadsdebat smalend over spraken. Maar daar is een homohuwelijk mogelijk én heeft men respect voor gewetensbezwaarde trouwambtenaren. In de republiek Staphorst is tolerantie dus pas echt een leidend beginsel.

COMMENTAAR
De hoofdredactie beweert dat in de 'republiek' Staphorst tolerantie pas echt een leidend beginsel is, dit in tegenstelling tot de 'republiek' Amsterdam, waar dit niet het geval is omdat men daar aan gewetensbezwaarde trouwambtenaren geen enkele ruimte wil gunnen. Volgens het RD is de lijn die de gemeente Staphorst volgt dat er voor het sluiten van homo-'huwelijken' ruimte moet zijn en dat daarvoor trouwambtenaren beschikbaar moeten zijn, evenzo dit bij het huwelijk tussen één man en één vrouw het geval dient te zijn. Conclusie: Staphorst heeft tolerantie als leidend beginsel en Amsterdam niet. Laat ik maar met de deur in huis vallen: Het is een conclusie uit de hel. Het is een conclusie waarvan de satan de auteur is. Het is weer een bewijs dat het RD niets met reformatie te maken heeft, zoals in haar naam is verwoord. De tolerantie die wordt aangevoerd en aangeprezen is die van de Franse revolutie die haaks staat op het Bijbels beginsel. Naast het huwelijk als inzetting van God wordt ook aan de goddeloze homoverbintenis, die ze huwelijk willen noemen, ruim baan gegeven. Kennelijk ook in Staphorst. Het RD komt niet met een Bijbels getuigenis maar bejubelt het standpunt van de regering en Staphorst als voorbeeld van tolerantie.

Tolerantie wil niet zeggen dat je enerzijds vasthoudt aan het Bijbelse huwelijk en anderzijds de zonde ruim baan geeft. Bijbelse tolerantie is dat we de zondaar verdragen, maar niet de zonde! Romeinen 12:9 verwoordt het zo: " De liefde zij ongeveinsd. Hebt een afkeer van het boze, en hangt het goede aan." Of Efeze 5:11 waar staat: "En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer." Daartoe vermaant de apostel Paulus Gods volk.
De geest (der dienstbaarheid) van ieder het zijne, het homohuwelijk is nu eenmaal een feit, waait door het RD heen en heeft ook de redactie betoverd. We zijn wel tegen, en we zijn wel er wel verdrietig over, maar we zijn toch blij dat de gemeente Staphorst tolerantie als leidend beginsel heeft. (Hoofd)redactie van het RD: "Wie heeft u betoverd?" Tja, ds. L.H. Oosten ziet het RD als een geschenk van God, zoals hij onlangs op het veertigjarig jubileum sprak. Wat is nu de reden dat het RD is opgericht? Het RD gaat voor in het Franse revolutie denken, en dan op subtiele wijze. Homo beweging RefoAnders heeft hier zijn podium, en onlangs werd gestart met artikelen over pedofilie. Dr. W. Verboom slaakte onlangs zijn verzuchting waarom het RD een podium is voor polemische artikelen, waar je niet wijzer van wordt, volgens hem. Dr. C.A. van der Sluijs verzucht in de rubriek Opgemerkt, als reactie daarop, dat het goed is dat de knuppel meer in het kerkelijke hoenderhok gegooid wordt gegooid, net als Luther, Calvijn, Kohlbrügge enz.. deden. Mooie woorden allemaal, maar niet meer dan loze kreten van iemand (en ook prof. Verboom) die de Open Brief van 25 januari 1996 heeft ondertekend, tegen Samen op Weg, waarin stond: "Om Gods wil en om des gewetens wil kunnen wij de Nederlandse Hervormde Kerk niet prijsgeven voor een gefuseerde kerk zoals die wordt voorgestaan!" Beroepen op Gods wil en toch vrijwillig meegegaan. Niet in de bressen gestaan. Binnenkort gaat hij met prof. Van de Beek een boswandeling houden om eens bij te praten. Zou het over daarover gaan?

Dit schrijvende bemerk ik dat ik weer op een ander terrein terecht kom. Niet om de ander te beschuldigen en zelf vrijuit te gaan. Het schaamrood mocht ons allen wel op de kaken staan. Een zichzelf vernederend gebed mocht wel geschonken worden bij de Heere vandaan. Leerden we maar eens van ons af te bidden en God toe te vallen. Het is alles de dood in de pot in kerkelijk Nederland. Het gaat allemaal wel door. We organiseren van alles. We lezen trouw de krant. We blijven lid van die goddeloze EO die ook weer haar jongerendag heeft georganiseerd. Ze sleuren de jeugd mee met een ingebeelde hemel naar de hel. Ze verkondigen een andere Jezus (2 Kor. 11:4), maar niet de Christus der Schriften. Hier hebben we een lezing en daar een lezing. Het is alles zonder dat de Geest in de raderen is, al zeggen we honderd keer dat het een goede bijeenkomst was. Het is alles de dood in de pot. We blijven kiezen tussen twee kwaden, waardoor ook de SGP aangetast is. Wat hebben we nodig de Geest der genade en gebeden, de Geest des oordeels en der uitbranding, de Geest die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel, de Geest van Christus zonder Welke we Hem niet toekomen. Wordt u of jij geleid door deze Geest, Die getuigt met onze geest dat we kinderen Gods zijn? Dat is een volk afgesneden van de eerste Adam en ingelijfd in de tweede Adam, Jezus Christus. Een volk, niet meer onder de wet, maar onder de genade, en tegelijk vleselijk, verkocht onder de zonde, en toch een reine maagd, door de toegerekende gerechtigheid van Christus. Als we daar niet toe behoren, dan zijn we nog met de geest der dienstbaarheid, de geest der wereld, bezet. Als we door de Heilige Geest gedreven worden, zoals die vaardig was over Simson, dan zullen we met een geestelijk ezelskinnebakken, ofwel de verheffingen Godes in onze keel en een tweesnijdend zwaard in de hand, alles wat geen Christus is, bestrijden.

Dan behoren we niet tot de republiek Staphorst, maar tot het koninklijk Priesterdom. Dan kunnen we er geen republikeinse democratische filosofieën meer op nahouden, maar begeren we in de wegen des Heeren te wandelen, en naar Zijn wil te handelen, wetende zonder Hem niets goeds te kunnen. Mag u al tot dit volk behoren?