Een vreemde titel boven dit artikel zult u wellicht denken? Dat lijkt het wel op het eerste gezicht. Het is echter een synoniem voor euthanasie, waarbij we in dit artikel ingaan op een documentaire over de levenseindekliniek uit Den Haag. Onlangs, op 15 februari 2016, was er een documentaire in de media (klik hier) over de euthanasiepraktijk in Nederland, en dan met name hoe de levenseindekliniek deze in praktijk brengt. De woorden levenseinde en kliniek zijn samengevoegd. In de Van Dale staat dat een kliniek een inrichting is waar geneeskundige hulp wordt gegeven, waar patitiënten worden verpleegd. Geneeskunde is erop gericht om de gezondheidstoestand van de patient te verbeteren en niet om zijn of haar leven te beëindigen. Het is dus een valse voorstelling van zaken die in de naam van de kliniek is opgesloten.

In de schokkende documentaire, die volgens directeur Steven Pleiter van de levenseindekliniek op verzoek van de filmmakers is gemaakt, komen drie mensen naar voren die kennelijk ondraaglijk lijden en waarbij euthanasie wordt toegepast. In Nederland is het mogelijk om een wilsbeschikking op te stellen waarin kan worden aangegeven dat je na een hartstilstand niet gereanimeerd wil worden, of dat je bij dementie niet langer wil leven als je mensen niet meer herkend. In de documentaire is een vrouw (Hannie) die lijdt aan een bijzondere vorm van dementie. Dementie is een ernstige ziekte waarbij vooral de omgeving de gevolgen hiervan ervaart. Het kan zover gaan dat personen niet meer herkend worden en dat men niet meer kan communiceren met zulke mensen. Het korte termijn geheugen lijdt daar vaak het eerste onder. Ook komt er een man met een pychische stoornis naar voren en een vrouw van honderd jaar die haar leven voltooid vindt.

"Waar komt alles vandaan?", vroeg de oude vrouw van honderd zich af. "Het blijft een grote vraag, hè. Steeds weer ontdekken ze nieuwe plekken op aarde. Wie is die God? Waar de één van zegt dat is de God waarin wij geloven, of ze nou islam zijn of zo, maar er zit toch altijd het woordje God achter. Op een andere manier, maar er zit altijd een God achter." Vervolgens wordt haar de vraag gesteld of ze op die vraag misschien een beetje antwoord gaat krijgen? "Ja, daar krijg ik wel een antwoord op denk ik", zegt de vrouw. Zo is deze vrouw heengereisd naar de ontmoeting met de God van hemel en aarde, die ook haar Rechter is geworden. Het is niet te beschrijven wat het is om buiten de Heere Jezus Christus in de handen van de levende God te vallen.

In Nederland, en elders, waait echter een geest rond die euthanasie als een behandeloptie ziet. Je wordt dan behandeld voor ondraaglijk lijden in welke vorm dan ook en men ziet dan de dood als een oplossing want dan heb je rust. Dood is dood zo redeneert men, een mens heeft geen ziel net als een dier. Het is net als voor je geboorte: je bent er niet als mens. In de documentaire zegt de echtgenoot van Hannie: "Als Hannie naar een tehuis toe moet ga ik niet meer naar Hannie, een leeg mens". Met een leeg mens bedoelt hij dan dat ze hem niet meer herkent en niet meer kan communiceren, alleen klanken kan voortbrengen. Het is toch wel schokkend dat een echtgenoot dit zegt. Dat je in tegenspoed niet meer naar je vrouw wilt om haar liefdevol te verzorgen. Het Bijbelse huwelijksformulier spreekt een andere taal dan hetgeen deze echtgenoot naar voren brengt. Hij zegt verder dat het het beste voor Hannie was geweest als ze al vier weken eerder weg was geweest. Dan had ze vier weken minder hoeven te lijden. En dat terwijl van lijden door deze persoon uit deze documentaire niets blijkt.

Op de dag voor de euthanasie gaan ze samen naar het Thialf stadion in Heerenveen. Dat deden ze vaker omdat ze van schaatsen houden. Het verbijsterende vond ik wel dat Hannie zelf de auto bestuurde en dat ze goede zinnen uitsprak als: "Is het die kant op?", en "Waar moeten we naar toe?" en "Die kant op?". Ongetwijfeld zal ze de route vaker gereden hebben, maar toch vond ik het verbijsterend dat zelfs haar rijbewijs nog geldig was en ze van het CBR mocht rijden. In Heerenveen danst ze nog mee op de muziek van de fanfare. Ze komt niet over als een vrouw die zelf ondraaglijk lijdt aan deze ziekte. Het is meer haar man die duidelijk laat blijken dat hij er het meest last van heeft. Ik ga verder niet in op de medische beoordeling en laat dat graag aan specialisten over. Na het bezoek aan het Thialf stadion komt de dag daarop de 'dokter' langs om de euthanasie uit te voeren. Hannie zit op de bank en haar man komt naast haar zitten. Hij geeft nog een omhelzing en wenst haar "Doei, ga maar lekker weg" toe. "Nog even dapper wezen", zegt haar man. 'Dokter' Remco Verwer wenst haar een goede reis en vervolgens spuit hij haar dood. Nog net voor haar dood spreekt Hannie de woorden "Verschrikkelijk" uit. Het blijkt wel dat ze toch nog meer kon zeggen dan alleen "Huppakee". Toen kwam het einde voor Hannie en moest ze voor de God van hemel en aarde verschijnen om geoordeeld te worden. Het is de mens gezet te sterven en daarna het oordeel (Hebreeën 9:27). Na afloop zegt haar man nog: "het is prachtig".

Na de euthanasie op Hannie zien we vervolgens haar man vissend langs een sloot. Het is een bizar slot van deze documentaire, die de directeur voor de uitzending notabene zelf had bekeken. Ze hebben nog niet eens de moeite genomen om suggestie weg te nemen dat het uiteindelijk belangrijker was dat de man zijn rust had en lekker kon gaan vissen. We zien hier dat de barmhartigheden van de goddelozen wreed zijn. Men meent dus barmhartigheid te betrachten om deze vrouw van haar lijden te verlossen, maar ze beseffen niet dat de ziel geoordeeld wordt door God. Buiten de toegerekende gerechtigheid van Christus, toegepast door Woord en Geest aan je ziel, lig je verloren en ga je voor eeuwig verloren. Het besef van dood en eeuwigheid is bijkans geheel weg uit de Nederlandse samenleving. De euthanasiepraktijk is daar een gevolg van. Wat overblijft is carpe diem, pluk de dag. Laat ons eten en drinken want morgen sterven wij, 1 Korinthe 15:32. Als het leven voltooid is, of als we ziek worden, of als we gewoon huppakee weg willen, dan kunnen we naar de levenseindekliniek.

Het zal alleen maar erger worden in de toekomst. Straks wordt je op zijn minst scheef aangekeken als je een kind met het syndroom van down laat geboren worden, of als je zieke patienten tot het laatst toe wilt verplegen en palliatieve zorg wilt bieden. Men wuift dit soort gedachten weg en zegt dat er toch een wilsbeschikking was? Dat is toch duidelijk? Men doet net of men nooit van mening kan veranderen. Wat bij wijze van spreken twintig jaar voor je sterven wordt opgeschreven is dan het einde van alle tegenspraak. De woorden "Het is verschrikkelijk" die Hannie net voor haar dood uitsprak dreunen nog na in mijn gedachten. Het is echt een bizarre praktijk geworden in Nederland die door overheid en onderdanen, die geheel van God los zijn, wordt bejubeld. De 'dokter' wenste Hannie een goede reis toe. Daarmee gaf hij aan dat ze ergens heen gaat, want bij een reis ga je van A naar B. Van A naar Beter zal de euthanasielobby zeggen. 'Dokter' Remco Verwer zegt: "Moeten we deze mensen dan laten bungelen? We zitten aan het euthanasiefront. Als we hierdoor discussie losmaken?". Men zit aan het euthanasiefront en verlegt elke keer de grenzen (en kennelijk binnen de wet, want de toetsingscommissie oordeelde dat de drie euthanasiegevallen voldeden aan de richtlijnen). Als je eenmaal begint met euthanasie dan eindig je bij de pil van Drion!

'Dokter' Verwer en de andere artsen die meewerken aan euthanasie, zullen ongetwijfeld ook de Nederlandse artseneed hebben afgelegd die als volgt luidt (versie 2003) en afgeleid is van de eed van Hippocrates:

Ik zweer / beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.
Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.
Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.
Ik zal aan de patiënt geen schade doen.
Ik luister en zal hem goed inlichten.
Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd.
Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen.
Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden.
Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving.
Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen.
Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk.
Ik zal zo het beroep van arts in ere houden.

Dat beloof ik; Zo waarlijk helpe mij God almachtig.

In de eerste zin wordt gesproken over geneeskunst. Daar is het werk van een arts op gericht: op de genezing van de medemens, niet op de dood van de medemens!
In de tweede zin wordt over de zorg voor de zieken gesproken, en over het bevorderen van de gezondheid en het verlichten van het lijden. Bevorderen van gezondheid en verlichten van lijden mogen niet worden losgekoppeld, maar horen bij elkaar. Hier staat eigenlijk tevens de palliatieve zorg beschreven!
In de derde zin staat dat het belang van de patiënt voorop staat en dat zijn opvattingen worden geëerbiedigd. Kennelijk wordt dit zo uitgelegd dat als de medemens een doodswens heeft (ofwel een hulpvraag heeft om met de woorden van 'dokter' Verwer te spreken) dan moet je dat eerbiedigen en het belang van de patiënt voorop stellen. Deze derde zin mag echter niet worden losgemaakt van de eerste twee zinnen in deze artseneed!
De vierde zin stelt nadrukkelijk dat de patiënt geen schade wordt aangedaan. Als men eens zou beseffen wat een eeuwige schade wordt aangedaan bij degenen waarop ze euthanasie toepassen. Ze zouden zich verfoeien in stof en as en als een hypocriet en meinedige openbaar moeten komen. Dan zouden ze het beroep van arts werkelijk in ere gaan houden. Dat kan ten diepste alleen als we de grote Zielenarts mogen kennen! Dan hebben we waarlijk de hulp van de HEERE God nodig!

Na afloop van de documentaire werd erover nagepraat (klik hier) met de directeur van de levenseindekliniek, Steven Pleiter en professor Frank Koerselman. De directeur van de levenseindekliniek komt over als een rustige man, die toch drie moorden goedpraat. De professor vond het verschrikkelijk en de drie gevallen van euthanasie hadden hem geschokt. En terecht. Hij sprak zelfs over moord. Hij is kennelijk van roomse huize en zei er ook nog bij dat we niet op de stoel van onze-lieve-Heer moeten gaan zitten. Ook al is deze professor niet tegen elke vorm van euthanasie. De directeur van de levenseindekliniek noemde de documentaire een kunstzinnig product. De filmmakers hebben de vrije hand gehad volgens hem. Zijn medewerkers zijn mensen die zorg verlenen aan mensen die hierom vragen. Het doden van een mens wordt gezien als het verlenen van zorg.

Gods Woord leert ons dat we het leven niet in eigen hand mogen nemen door het te beëindigen. U begrijpt dat de overheid wel het zwaard draagt en dat dit niet wil zeggen dat een land zich niet mag verdedigen tegen een aanval door een ander land omdat er dan doden vallen. Ook draagt de overheid het zwaard om moordenaars te straffen met de doodstraf. Tegenwoordig is men zo humaan dat men tegen de doodstraf is. De door God, tot God bekeerde moordenaar aan het kruis, naast Jezus, was het echter met de hem toebedeelde straf eens (Lukas 23:41) en riep niet dat de doodstraf inhumaan was. Euthanasie is echter moord omdat met voorbedachte rade iemand van het leven wordt beroofd. Men pleegt deze moorden onder de vlag van humaniteit, maar het zijn echter barmhartigheden van de goddelozen, die wreed zijn. Sterven is God ontmoeten, en hoe zullen we zonder verschrikking God kunnen ontmoeten buiten de verworven en toegepaste verzoening door het bloed van Jezus Christus? We liggen allemaal, of we nu voor of tegen euthanasie zijn, in een drievoudige dood (geestelijk, lichamelijk en eeuwig) terneer omdat we in het paradijs moed- en vrijwillig God de rug hebben toegekeerd om nooit meer tot Hem terug te keren. Gisteren hoord ik in een preek dat God, na de zondeval, ons in de enkelvoudige dood had kunnen laten: eeuwig van God gescheiden. Dat we spreken over een drievoudige dood is nog een wonder, want het betekent dat er nog genadetijd geschonken wordt om ervan verlost te worden!

In Romeinen 1 en 3 kunnen we de toestand van het mensdom na de val in Adam lezen. Er is totaal geen besef meer van God, zonde, dood en eeuwigheid. De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. Zij verderven het, zij maken het gruwelijk met hun werk, er is niemand die goed doet, Psalm 14:1. De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoogsteekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is, Psalm 10:4. Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt; Allen zijn zij afgeweken, te zamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot één toe, Romeinen 3:11-12. Zich uitgevende voor wijzen zijn zij dwaas geworden, Romeinen 1:22. En gelijk het hun niet goedgedacht heeft God in erkentenis te houden, zo heeft God hen overgegeven in een verkeerde zin, om te doen dingen, die niet betamen, Romeinen 1:28. De hele goddeloze wetgeving rondom euthanasie en de euthanasiepraktijk zijn dingen die niet betamen. Het is een oordeel Gods omdat we God als land en volk, kerk en staat niet in erkentenis houden. We leven allemaal onder de toorn van God, want de Heilige Schrift zegt: "Vervloekt is een iegelijk die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen, Galaten 3:10." Wordt hier dan nu een punt gezet? Het is over en uit? Het is verloren? Ja. Als de heilige Wet van God inkomt in je bestaan door het werk van de Heilige Geest, dan komt er een punt in je leven. Tot hiertoe en niet verder. Net als bij Manasse. Lees maar eens de bekering van Manasse in 2 Kronieken 33. Of bij Saulus van Tarzen (Handelingen 9).

Als de Heilige Geest een zondaar gaat overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel (Johannes 16:8) dan wordt het "punt uit" in je bestaan. Dan gaat ons alle hoop ontvallen. Dan is alles kwijt. en dat door eigen schuld. God kwijt voor tijd en eeuwigheid. De duivel zijn we rijk om met deze vorst der duisternig straks geworpen te worden in de poel van vuur en sulfer hetwelk is de tweede dood (Openbaring 20:15). De eerste dood is de scheiding van ziel en lichaam, waarbij de ziel reeds geoordeeld wordt. Bij het laatste oordeel zullen ziel en lichaam van alle verworpenen geworpen worden in de poel des vuurs, hetwelk is de tweede dood. Het recht van God dat dit eist, zal door een zondaar worden toegevallen, omhelsd en gebillijkt. Dan blaast de zondaar geestelijk zijn laatste adem uit. Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig (Psalm 51:6). Dan sterft de oude mens onder de bediening van het recht Gods (Rom. 7:9), in het lichaam van Christus aan het vloekhout. En dan? Een punt? Nee! Gode zij dank, nee! God denkt aan Zijn verbond, van eeuwigheid gesloten tussen de Vader en de Zoon (Leviticus 26:40-42). In de erfenis van dit genadeverbond gaat de zondaar nu delen op grond van de dood van de Testamentmaker (Hebreeën 9:15-17). Zo zal Hij hem genadig zijn en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden, Job 33:24. Dat is toch zo'n wonder, geliefde lezers, dat de Zoon Zich komt te openbaren aan je ziel en je liefelijk komt te omhelzen: Dit deed Ik voor u! Ik heb je rein verklaard (Johannes 15:3), terwijl je vertreden lag in je geboortebloed, geen leven in jezelf meer hebbende (Ezechiël 16:6-14). Christus en Zijn drie ambten, te weten Profeet, Priester en Koning worden dan toegepast aan je ziel. Dan mag je leven uit de leer van Christus (Profeet), uit Zijn verzoenend lijden en sterven (Priester) en onder de banier van Jezus (Koning) door Woord en Geest geleid worden (HC Zondag 12). Hij heeft Zich overgeleverd om onze zonden en is opgewekt om onze rechtvaardigmaking (Romeinen 4:25). Dan wordt het Woord Gods bevindelijk toegepast aan je ziel. Dan staat er voor het uitverkoren Sion, die van eeuwigheid door de Vader aan de Zoon gegeven zijn, toch geen punt in dit ondermaanse, maar een komma, omdat God in Christus Zich over dezulken ontfermd heeft. Dan is de dood een doorgang geworden tot het eeuwige leven, om voor altijd met de Heere te zijn (1 Thessalonicenzen 4:17). Ik roem in God, ik prijs het onfeilbaar Woord, ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord. Mag u dit psalmvers (56:4) al in waarheid meezingen?

De goddelozen zien de dood als medicijn tegen lichamelijk of geestelijk lijden, men noemt dat met een mooi woord euthanasie. Het zal echter een eeuwige nacht baren, waar wening is en knersing der tanden. Er is echter maar één Medicijn tegen de zonde en tegen de dood, en dat is Jezus Christus en Dien gekruisigd (1 Korinthe 2:2). Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen, 2 Korinthe 5:20. De natuurlijke (oude) mens leeft uit zichzelf met de drieslag eten, drinken en sterven, waarbij sterven overblijft wat een eeuwige nacht zal baren: eeuwig van God gescheiden. De geestelijke (nieuwe) mens leeft uit Christus met de drieslag geloof, hoop en liefde, waarbij de liefde Gods overblijft wat een eeuwige dag zal baren: eeuwige God groot maken!
Wat is uw deel?

M.G. van der Hoeven

Ga naar home pagina "Het gekrookte riet"