|
|
Ik heb een man gekend, hij was parachutist in het leger, en die man was lid van de evangelische richting, van de evangelische beweging. En als er een begrafenis was in die beweging dan speelde hij bij het open graf een deuntje op zijn gitaar. De dood zag hij niet en de hel kende hij niet. Tot op een dag dat er een familielid begraven werd, of een kerklid, dat weet ik niet precies, uit een rechtzinnige kerk. En de begrafenis werd geleid door wijlen dominee A.J. Wijnmaalen. Dat is echt gebeurd hoor. En de tekst voor de rouwdienst was uit Hebreeën 9:27: "En gelijk het de mensen gezet is eenmaal te sterven, en daarna het oordeel." Nou, dat sloeg in bij die man. Dat sloeg zo in bij die man dat hij zijn gitaar verkocht en dat hij zijn provo jas verwisselde voor een pak. Maar dat heeft niet lang geduurd. Nee. De overtuigingen gingen weer over. En het duurde niet lang of hij zong weer liedjes en danste met grietjes en ging weer vrij en blij door het leven. Nou, we zeiden u al dat deze man in het leger diende als parachutist. En hij had tal van sprongen gemaakt in de diepte vanuit het vliegtuig. Hij stond erom bekend als een echte waaghals. Maar toen brak voor die man het moment in zijn leven aan, dat God zei: "Het is genoeg." En de luchtlandingsdivisie waartoe hij behoorde moest op een zekere dag weer parachutespringen oefenen. En de man waar het over gaat sprong als laatste het vliegtuig uit, maar tot zijn dodelijke schrik bemerkte hij dat zijn parachute niet openging. En met een duizelingwekkende snelheid viel hij als een baksteen uit de lucht. Kunt u zich dat voorstellen? Hij zag het aardoppervlak pijlsnel naderbij komen. Dus het stond voor die man vast dat hij binnen een tiental seconden tegen de grond te pletter zou slaan. En op dat moment kwam diezelfde tekst, die dominee Wijnmaalen tijdens de rouwdienst gepreekt had, met kracht terug in zijn ziel: "En gelijk het de mensen gezet is, eenmaal te sterven, en daarna het oordeel." Dus die val uit dat vliegtuig werd voor die man een hellevaart. En in die hellevaart werd er een schreeuw tot God, om genade, in de ziel van die man geboren. En op een hoogte van nauwelijks honderd meter werd zijn parachute, als door een onzichtbare hand, geopend, en toen mocht hij veilig op de grond neerkomen. U kunt wel voelen, u kunt wel nagaan dat die man op de grond in het stof gelegen heeft voor God om zijn Adamsbestaan uit te wenen en zijn schuld te belijden, want in die dodelijke val ging het die man niet meer om zijn tijdelijke leven gered te krijgen, maar om zijn ziel gered te krijgen. Al zou die dood te pletter vallen. En geliefden, die schreeuw om genade tijdens die fatale sprong, tijdens zijn hellevaart, is verhoord geworden. Zo kan God het ook doen hoor. Hij heeft meer pijlen op Zijn boog dan één. Je komt nooit op een gemoedelijke wijze tot bekering. Nee, dat gaat altijd met een stormwind van Gods wet gepaard. Met het oordeel. Als dat het niet is mensen. Elk kind van God weet uit welke grote nood en dood hij gered is geworden. Nou, dat wist die man ook. God heeft meer pijlen op Zijn boog dan één om een mens zijn totale verlorenheid te openbaren.
Ik lag gekneld in banden van den dood;
Daar d' angst der hel mij allen troost deed missen;
Ik was benauwd, omringd door droefenissen;
Maar riep den HEER' dus aan in al mijn nood:
Och HEER', och wierd mijn ziel door U gered!
Toen hoorde God; Hij is mijn liefde waardig;
De HEER' is groot, genadig en rechtvaardig,
En onze God ontfermt Zich op 't gebed.
Gij hebt, o HEER', in 't dood'lijkst tijdsgewricht
Mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen,
Mijn voet geschraagd; dies zal ik, voor Gods ogen,
Steeds wandelen in 't vrolijk levenslicht.
Dus geliefden, in het leven van die man, die uit dat vliegtuig sprong, had de Heere gesproken. En gelijk het de
mensen gezet is, eenmaal te sterven, en daarna het oordeel..... Dus geliefden, die man sprong uit dat vliegtuig en dat
werd zijn hellevaart. Nou, daar kende Hanna ook wat van. Ik heb het u wel eens gepreekt, en we hopen er binnenkort
nog een vervolg aan te geven als de Heere het geeft. De Heere doodt en maakt levend, Hij doet ter helle nederdalen
en Hij doet eruit opkomen. Dat is zalig worden hoor. Dat is de bekering.....
Mijn beloften zullen nooit feilen. Nou dat had die man die uit dat vliegtuig sprong, het is de mensen gezet eenmaal
te sterven en dan het oordeel, dat kwam ook terug. Niet alleen op dat graf. Het kwam terug. En toen viel die man
in de hel. Ja, dat was zijn waarneming. Hij zei, nu val ik voor eeuwig te pletter. En toen viel hij in de armen
van Christus. Toen werd Christus zijn parachute. Vat je dat? Dat is zalig worden geliefden. Want Zijn Naam is
Jezus, Zaligmaker. Hij verlost Zijn volk van de zonde en van de heerschappij des duivels. Dus als je Christus
mag kennen, als je Christus mag toebehoren, als je homofiel geweest ben dan ben je geen homofiel meer. Toen
Rachab de hoer gered werd door Christus, toen was ze geen hoer meer. Ze bleef die naam wel behouden. En ook een
hoerachtig hart. Daar weet Gods volk allemaal van hoor. Maar ze kunnen er niet meer in leven. Dat is onmogelijk.
Alle onnatuurlijke zonden staan in het kader van de heerschappij des duivels....
Naschrift
Geachte lezers, als we niet als een baksteen uit de lucht zijn gevallen (geestelijk wel te verstaan, net zoals
Saulus van Tarzen van zijn paard werd geworpen op weg naar Damascus), en als brandhout voor de hel door recht
verlost zijn, dan zijn we nog buiten Christus. Buiten Christus is alles verzondigd en verdoemd. Buiten Christus
zijn we reeds veroordeeld, want die niet gelooft is alrede veroordeeld. We moeten als vijanden en goddelozen
openbaar komen, want vijanden en goddelozen worden met God verzoend door de toegerekende gerechtigheid en
heiligheid van Christus. En daarom kan het nog voor de grootste der zondaren. De Heere heeft genade voor
veroordeelden. De Heere zegene de predikatie en ook de andere predikaties aan uw of jouw hart.
|
|